Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

rei vindicatio

  • 1 rei vindicatio

    Универсальный англо-русский словарь > rei vindicatio

  • 2 rei vindicatio

    Универсальный немецко-русский словарь > rei vindicatio

  • 3 vindicatio

    vindĭcātĭo, ōnis, f. [id.].
    I.
    In jurid. lang., a laying claim to a thing, a civil action or lawsuit for a thing, Gai Inst. 2, 24; [p. 1993] 4, 16 sq.; Dig. 44, 7, 24; cf.:

    De rei vindicatione,

    Dig. 6, tit. 1: intestatorum civium concessam vindicationem bonorum adfirmare, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 88.—
    II.
    A taking into protection, a protection, defence, vindication: an avenging, punishment of an offence:

    vindicatio est, per quam vim et contumeliam defendendo aut ulciscendo propulsamus a nobis et a nostris, qui nobis esse cari debent: et per quam peccata punimus,

    Cic. Inv. 2, 22, 66; 2, 53, 161.

    Lewis & Short latin dictionary > vindicatio

  • 4 предъявление виндикационного иска

    Русско-немецкий юридический словарь > предъявление виндикационного иска

  • 5 vindicare

    1) заявлять притязание, требовать чего, отыскивать свое право;

    vindicatio, требование чего судебным порядком, honori suo vindic. aliquid (1. 7 pr. D. 1, 16. 1. 6 § 6 D. 1, 18. 1. 24 D. 26, 5);

    vacationem (1. 7 D. 50, 7);

    libertatem (1. 40 § 1 D. 29, 1. 4 C. 6, 9. 1. 2 § 2. 1. 4 § 3 D. 26, 6);

    fisco vindicari = confiscari (1. 21 D. 34, 9); особ. обозн. a) требовать судебным порядком, на основании права собственности, выдачи вещи от владеющего ею; (rei) vindicatio, вещный иск (in rem actio), которым защищается собственность в тех случаях, когда собственник вследствие нарушения своего права теряет владение вещью; цель иска - признать право собственности и возвратить вещь истцу (tit. D. 6, 1. C. 3, 32. cf. § 15 I. 4, 6. 1. 25 pr. D. 44, 7. 1. 16 § 7 D. 5, 3. 1. 49 § 1 D. 6, 1);

    per vindicationem legare, legatum обозначает по древнему p. праву отказ, по которому отказоприниматель (легатарий) приобретал право собственности на отказанную вещь с момента вступления наследника в наследство, и в качестве квиритского собственника имел право отыскивать отказанную вещь посредством виндикации;

    legatum per vindicationem был вид (форма) назначения отказов (Gai, II. 192-200. Ulp. XXIV. 2. 3. 7. Vat. § 47. 57. 83 seq.);

    b) всякое нарушение в осуществлении сервитутов дает право на вещный иск, наз vindicatio servitutis (actio confessoria); эта виндикация была, вероятно, сначала той же самой виндикацией, которой защищалось перед судом право собственности: vindicare servitutem (1. 4 pr. D. 8, 1. 1. 2 § 1 D. 8, 5. 1. 9 D. 39, 1), vindic. viam (1. 1. 4 § 5 D. 8, 5);

    usumfructum (1. 21 § 3 D. 44, 2);

    c) относительно осуществления залогового права посредством actio hypothecaria источники говорят: vindicare pignus (1. 16 § 3. 1. 28 D. 20, 1): d) отыскивать какое-либо право судебным порядком (asserere) (1. 12 pr. D. 10, 4. 1. 32 eod).

    2) = ulcisci, мстить, карать, наказывать (1. 18. 26 D. 29, 5);

    adulterium (1. 13 § 2 D. 48, 5);

    se vindic. (1. 2 § 5 D. 5, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > vindicare

  • 6 directus

    (adi.) directo (adv.) прямой, linea in directum traducta (1. 29. D. 41, 1); (1. 2 § 21 D. 43, 8); непосредственно, non directo, sed per successionem hereditas pervenit ad aliquem (1. 103 pr D. 32);

    verba directa, противоп. inflexa, precaria (1. 15 C. 6, 23);

    directis verbis stipulationem compositae (1. 10 C. 8, 38), cp. § 1 J. 3, 15;

    verbis dir. adimere hereditatem (1. 4 C 6, 35);

    verbis dir. S. iure directo dare libertatem (1. 9. 10. C. 7, 2);

    directo dare libertatem, противоп. per fideiconmissum;

    ex directo (противоп. ex fideicomm.) ad libertatem pervenire (1. 56 D. 40, 4. 1. 12 § 2. 1. 16. 55 § 1 D. 40, 5. § 2 J. 2, 24);

    libertas directa, противоп. fideicommissaria (1. 12 pr. 1. 28 D. 29, 4. 1. 11 § 2. 1. 16 § 13. 1. 22 § 1 D. 36, 1. 1. 14 C. 7, 2);

    institutio, substitutio directa противоп. precaria, fideicommiss. (l. 19 pr. D. 29, 1. 1. 26 C. 3, 28. 1. 5 C. 2, 26);

    directo substituere (1. 15 D. 28, 6);

    donatio directa противои. mortis causa instituta sive conditione suspensa (1. 25 C. 8, 54);

    actio directa, iudicinm directum: a) первоначальный иск противоп. а. utilis, аналогическому иску, который может быть предъявлен propter paritatem rationis и в других случаях, подобных тем, для которых он первоначально был предназначен (§ 16 J. 4, 3. 1. 27 § 1 D. 3, 3. 1. 47 § l D. 3, 5. 1. 13 pr. D. 9, 2. 1. 26 § 3 D. 23, 4. 1. 37 pr. D. 44, 7);

    actio directo competit (1. 45 D. 24, 3);

    directa in rem actio, первоначальный гражданский иск, вытекающий из права собственности, rei vndicatio, противоп. Publiciana, который претор предоставлял бонитарному собственнику (§ 4 J. 4, 6. 1. 6 C. 7, 35);

    directo vindicare противоп. utilis in rem actio (1. 55 D. 24, 1);

    electio erit actori utrum directo agere velit - an praetoria (1. 26 § 2 D. 9, 4);

    b) противоп. actio contraria (см. contrarius s. 1. a) - иск об исполнении главного обязательства (§ 2 J. 4, 16. 1. 20 D. 3, 5); с) противоп. приготовительному иску, actio ad exhibendum обозн. - главный иск, который может быть предъявлен после изъяснения известных второстепенных обстоятельствь (напр., rei vindicatio, actio in rem) (1. 3 § 13. 1. 17 D. 10, 4);

    d) противоп. a. restitutoria s. rescissoria обознач. - иск, вытекающий из гражданского права, а не в силу реституции in integrum (1. 8 § 12. 13 D. 16, 1. 1. 24 C. 3, 32);

    e) противон. а. noxalis - иск, который предъявляется прямо против виновника (§ 5 J. 4, 8. 1. 26 § 4 D. 9, 4);

    f) обознач. иск, который вчинается прямо (directo agere) против сына, как должника, в противоположность иску, который можеть быть предъявлен против отца, по поручению коего сын вступил в обязательное отношение, напр. act. quod iussu, de peculio (1. 3 § 4 D. 13, 6); выражения: directo agere s. condicere относятся также к искам, вытекающим из обязательств filii-familias, servi, institoris, magistri navis, - которые вчинались против отца, господина, собственника промышленных заведений, хозяина корабля, противопол. act. adiecticiae qualitatis (§ 8 J. 4, 7. 1. 84 D. 17, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > directus

  • 7 требование собственника о возврате своего имущества из чужого незаконного владения

    Универсальный русско-английский словарь > требование собственника о возврате своего имущества из чужого незаконного владения

  • 8 предъявление виндикационного иска

    Универсальный русско-немецкий словарь > предъявление виндикационного иска

  • 9 petere

    1) нападать на кого, нанести удар, bos cornu petere solitus (1. 1 § 4 D. 9, 1);

    calce pet. aliquem (1. 7 § 1 D. 9, 2).

    2) = adire s. 2 (1. 3 § 2 C. 8, 34). 3) просить (1. 69 pr. 1. 76 § 5 D. 31. 1. 57 § 2 D. 36, 1); требовать, домогаться, pet. bonorum possessionem (1. 1 § 3. 10. 1. 2 pr. D. 37, 11. 1. 20 § 4 D. 38, 2);

    curatorem pet. alicui (1. 43 § 3 D. 3, 3);

    pet. satis (1. 2 § 1 D. 43, 3. 1. 7 D. 46, 6); стараться, искать (1. un. § 1 D. 48, 14);

    honores (1. 4 § 4 D. 49, 16. 1. 7 pr. D. 50, 4);

    petitio, искание, pet. honoris (1. 1 eod. 1. 6 pr. D. 3, 4).

    4) предъявлять почему-либо претензию против кого-либо, требовать судебным порядком, предъявлять иск;

    petitio, право вчинать иск, отыскивать что-лб.;

    petitor, истец;

    petitrix;

    a) вооб.напр. petere прот. compensatione uti (1. 12 § 3 D. 46, 8);

    petitio прот. retentio (1. 51 D. 12, 6);

    petitor прот. reus s. cum quo agitur (1. 1 § 3 D. 2, 3. 1. 2 § 3 D. 13, 4. 1. 4 § 13 D. 44, 4. 1. 20 D. 46, 7);

    s. qui excipit (1. 9 D. 22, 3);

    s. possessor (1. 62 D. 5, 1. 1. 24 D. 6, 1. 1. 8 § 3 D. 8, 5. 1. 29 § 1 D. 21, 2. 1. 30 D. 34, 3. 1. 3 § 9 D. 37, 10);

    petitoris partes sustinere (см. pars s. 2); (1. 33 D. 50, 17. 1. 7 § 7 D. 6, 2. 1. 50 D. 46, 3. 1. 13 D. 50, 17);

    stipulatio amplius non peti (1. 15 D. 46, 8. 1. 27 § 2 D. 2, 14. 1. 56 § 1 eod. 1. 13 D. 4, 2. 1. 15 § 4 D. 2, 8. 1. 3 pr. D. 2, 15. 1. 4 § 3 D. 26, 6. 1. 11 § 22 D. 32. 1. 1 pr. D. 13, 3. 1. 1 D. 43, 7);

    b) особ. о вещном иске, напр. petitio прот. actio (1. 28 D. 44, 7. 1. 23 D. 46, 8. 1. 49. 178 § 2 D. 50, 16. 1. 1 pr. D. 6, 1. 1. 27 § 3 eod. cf. 1. 25 § 18 D. 5, 3);

    petere hereditatem (1. 16 § 7. 1. 20 § 6 eod.);

    petitor hereditatis (1. 1 pr. C. 3, 31);

    fundi (1. 1 § 2 D. 44, 5. 1. 11 § 2. 1. 21 § 3 D. 44, 2);

    pet. gregem (§ 1 eod.);

    usumfructum (§ 3 eod. 1. 2 D. 39, 1. 1. 1 § 2 D. 6, 1. 1. 9. 16 pr. 30 D. 38, 2. 1. 33 § 1 D. 40, 5. 1. 26. 31 D. 40, 12. 1. 1 § 21 D. 43, 16. 1. 8 § 2 D. 46, 8. 1. 8 D. 40, 16); отсюда petitoria actio s. petitorium indicium = in rem actio, rei vindicatio (§ 4 I. 4, 15. 1. 36 pr. D. 6, 1);

    petitoria formula (Gai. IV. 92).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > petere

  • 10 revendication

    f. (lat. jur. rei vindicatio "réclamation d'une chose") 1. юр. искане; предявяване на иск; 2. разш. искане за задоволяване на професионални, политически или обществени интереси, права; revendications sociales социални искания. Ќ délire de revendication мед. патологично състояние, при което човек иска постоянно да поправя неправди, които реално не съществуват.

    Dictionnaire français-bulgare > revendication

  • 11 Recht [2]

    Recht, das, I) die Befugnis, etwas zu tun: ius. potestas (die Macht als Recht, zu handeln). – »das Recht zu etc.«, im Latein. oft durch ein Subst. auf... io od.... us, z.B. das Recht, vor Gericht zu klagen, actio: das R., Vieh u. Wagen über einen Ort zu treiben, actus. das R., Ansprüche zu machen, postulatio: das R., aus einer röm. Gens herauszuheiraten, enuptio gentis: das R., sich die Sache zuzueignen, vindicatio. – ein R. über etwas haben, habere [1928] ius od. potestatem alcis rei. – II) gesetzlich regelmäßige Befugnis u. Ansprüche: ius (was nach menschlichen Gesetzen recht und erlaubt ist). – fas (das göttliche Gesetz, was vor Gott, mithin auch den natürlichen Gesetzen recht, mit gutem Gewissen erlaubt ist). – das R. des Stärkern, s. Faustrecht: gleiche Rechte. iura communia: gegen menschliche und göttliche Rechte, gegen Recht und Pflicht, contra ius fasque; contra ius ac fas: mit R., mit Fug u. Recht, iure; merito (nach Verdienst, wie billig): mit vollem R., mit allem R., iustissime; meritissimo; iusto iure (mit gutem Rechte); suo iure (nach dem ihm zustehenden Rechte); optimo iure (mit bestem Rechte); u. verb. iure meritoque. iure ac merito merito ac iure (nach R. u. wie billig, mit allem Fug und Recht); merito atque optimo iure (wie billig und nach bestem Rechte): mit R. od. Unrecht, iure an iniuriā: mit welchem R. od. Unrecht, quo iure quāque iniuriā: nach R. u. Billigkeit, ex aequo et bono; secundum ius fasque: in seinen Rechten u. Würden bleiben, est alqs idem qui fuit: zu seinem R. gelangen, ius suum adipisci: sein R. behaupten od. behalten, ius suum tenere od. obtinere; causam tenere, obtinere (den Prozeß gewin nen): sich R. verschaffen, parare ius: sein R. verfolgen, ius suum persequi; mit den Waffen, ius suum armis exsequi: jmdm. sein R. widerfahren lassen. alci suum tribuere. – R. sprechen, verschaffen, ius dicere od. dare oder reddere: sich R. sprechen lassen, ius petere. – III) der Inbegriff der Gesetze: ius. – leges (die positiven Gesetze). – römisches R., ius civile. – nach den Rechten, ex iure; ex lege od. ex legibus: von Rechts wegen, ipso iure: die Sache den Gang Rechtens gehen lassen, iure od. lege agere; summo iure experiri (Ggstz. intra parietes experiri): nach dem strengsten R, mit jmd. verfahren, summo iure agere cum alqo: es ist Rechtens, legibus sancitum est: die Rechte studieren, ad iuris studium se conferre.

    deutsch-lateinisches > Recht [2]

  • 12 dominicus

    1) господский, касающийся собственника, особ господина раба;

    quod servus separatum a ratione domin. habet (1 5 § 4 D. 15, 1); (1. 4 § 5 eod.), ex domin. causa (противоп. ex peculio) solvere (1. 19 D. 46, 1);

    negotium domin. gerere (1. 35 D. 46, 3), institor dominicue mercis (1. 11 § 7 D. 14, 3); (1. 13 § 2 eod.); (1. 1 § 1 D. 7, 2 cf. 1. 67 D. 29, 2); (1. 40 § 3 D. 39, 2); (1. 13 § 8 D. 7,1. 1. 3 pr. D. 33, 9).

    2) Божий, Господний, dies solis, quos domincos rite dixere maiores (1. 7 C. 3, 12). 3) императорский, государственный, ne rei dom. vindicatio temporis praescriptione summoveatur (rubr. C. 7, 38);

    domin coloni et patrimoniales;

    coloni, emphyteuticarii dominici iuris (1. 2 eod. 1. 7 C. 3, 26).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dominicus

См. также в других словарях:

  • Rei vindicatio — is a legal action by which the plaintiff demands that the defendant return a thing that belongs to the plaintiff. It may only be used when plaintiff owns the thing, and the defendant is somehow impeding the plaintiff s possession of the thing.… …   Wikipedia

  • Rei vindicatio — (Eigenthumsklage), die dem Eigenthümer zum Schutze seines Eigenthumes (s.d. II.) zustehende dingliche Klage, vermittelst deren er die ihm gehörige Sache von jedem dritten Besitzer derselben zurückfordern kann, s. Vindication …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Reï vindicatio — (lat.), s. Eigentum, S. 444 …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Reï vindicatio — Reï vindicatĭo (lat.), Eigentumsklage, Klage des Eigentümers auf Herausgabe der ihm gehörigen Sache gegen den Besitzer derselben …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Rei vindicatio — Rei vindicatio, lat., Eigenthumsklage gegen jeden Besitzer …   Herders Conversations-Lexikon

  • Rei vindicatio — Die Eigentumsklage (lat. rei vindicatio ) ist im österreichischen Sachenrecht die Klage des nichtbesitzenden Eigentümers gegen den besitzenden Nichteigentümer auf Herausgabe der streitgegenständlichen Sache. Sie ist nur möglich, wenn dem… …   Deutsch Wikipedia

  • rei vindicatio — rei vin|di|ca|tio [ vindik...] <lat. ; vgl. ↑Vindikation> Anspruch auf Herausgabe einer Sache (Rechtsw.) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Rei Vindicatio — Rẹi Vindicatio   [lateinisch], Vindikations|anspruch, der dingliche Anspruch des Eigentümers einer Sache, vom Besitzer deren Herausgabe zu verlangen (§ 985 BGB). Der Besitzer kann die Herausgabe verweigern, wenn ihm ein Recht zum Besitz zusteht… …   Universal-Lexikon

  • Rei — may refer to:People*Rei, the Biblical term for those who retained their allegiance to King David when Adonijah rebelled, as mentioned in 1 Kings 1:8 *Rei Hiroe *Rei Igarashi *Rei Kawakubo *Rei Kikukawa *Rei Mikamoto *Rei Munakata *Rei Okamoto… …   Wikipedia

  • Actio Publiciana (Römisches Recht) — Die actio Publiciana war im römischen Recht die vermutlich im letzten Jahrhundert v. Chr.[1] geschaffene prätorische Klage des Ersitzungsbesitzers, dessen Ersitzungszeit noch nicht abgelaufen war, gegen einen neuen Besitzer. Nach Ablauf… …   Deutsch Wikipedia

  • revendication — [ r(ə)vɑ̃dikasjɔ̃ ] n. f. • 1506; reivendication 1435; lat. jurid. rei vindicatio « réclamation d une chose » 1 ♦ Dr. Le fait de revendiquer (un bien). Revendication par leur propriétaire de biens en possession d un failli. 2 ♦ (XIXe) Action de… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»